Andere blog voor reisverslag

Het is nog steeds niet helemaal te bevatten dat we vrijdag al mogen vertrekken naar China. We hebben er zo lang naar uitgekeken en dan komt dit toch nog opeens heel onverwacht. De laatste dingen zijn we nu aan het regelen, ik heb een lijst liggen waar ik op kan afstrepen en dat geeft enigszins rust. Voor zover dat lukt natuurlijk, want er spookt nu vanalles door je hoofd. Het mooiste is wel dat we over een week onze Jari in de armen hebben.
Morgen hebben we ons afreisgesprek in Halle en dan gaan we ook de andere reisgenoten ontmoeten. We krijgen dan een schema hoe onze reis eruit gaat zien, in welke hotels we verblijven enz. Leuk en spannend.
Vanaf nu ga ik voorlopig even verder op een andere weblog, omdat blogspot in China geblokkeerd is. De nieuwe blog kunnen jullie vinden op:

www.jaridejong.waarbenjij.nu

Groeten, Marjan

We gaan ......

We hebben vanmiddag bericht gehad van K&T dat we mogen vertrekken en wel heel snel: vrijdag 9 december gaan we naar China!!!! Ongelofelijk, hier hadden we niet meer op durven hopen. We zijn blij, blij, heel erg blij.
Dit betekent ook dat we nog maar een week hebben om de laatste dingen te regelen, maar dat gaat allemaal lukken want het meeste is gedaan.
Tot zover even, want ik ben helemaal hyper en kan niet helder meer nadenken op het moment.

Voetbal

Degenen die ons goed kennen, weten wel dat wij eigenlijk niks met voetbal hebben. Wim al helemaal niet, hij wil er zelfs niet eens naar kijken. Maar dat is na vandaag veranderd en dat komt door onze oudste dochter:
Jacintha's wens is vandaag in vervulling gegaan, ze heeft voor het eerst meegetraind op de voetbal. Eindelijk. In juli hebben we haar aangemeld en ze was hevig teleurgesteld dat ze toen niet gelijk kon beginnen want ze ging op de wachtlijst. Afgelopen zaterdag werden we plotseling gebeld met de mededeling dat ze vanaf vandaag mee mocht trainen. Jacintha natuurlijk helemaal gelukkig en blij. 's Middags hebben we een trainingspak gekocht en echte voetbalschoenen met noppen. Het liefst was ze daar mee naar bed gegaan, maar dat vonden wij niet zo'n goed plan.
Ze vond het reuze spannend vandaag en eerlijk gezegd wij ook wel een beetje. We hebben er een gezinsuitje van gemaakt, want we zijn allemaal meegegaan om even te kijken. Dat 'even' is de hele training geworden, we waren verkleumd van de kou, maar zo trots als een pauw. Haar gezichtje glunderde en ze vond het fantastisch. Op de fiets terug naar huis zei ze tegen me: dat was echt gaaf mam. En vanavond op bed: ik vond het echt heel leuk mam. Dat zit dus wel goed.
Zaterdag mag ze haar eerste wedstrijd meespelen en wij gaan haar uiteraard aanmoedigen.

Au

Vandaag had ik de inentingen opgehaald bij de apotheek, je kan het maar in huis hebben. Nu was Wim vanmiddag op tijd thuis uit z'n werk en we hadden allebei dezelfde gedachte: gelijk naar de huisarts om te prikken, dan is het maar gebeurd. Niet dat wij er tegenop zagen, maar de meiden des te meer.
Ze hebben wel even gehuild, maar achteraf gezien viel het reuze mee. De prik op zich doet niet zo'n pijn, maar het inspuiten is wat vervelend. We zitten nu allemaal met een stijve arm, want je voelt het wel! Het idee dat het voor hun broertje is, maakte gelukkig veel goed.

Toch wel spannend zo'n prik:

Voorlopige reisdatum

Eindelijk, de langverwachte proforma factuur van het reisbureau is binnen. Als voorlopige reisdatum staat 30 december vermeld. Onze ervaring (en van vele anderen) is dat je meestal eerder vertrekt dan de genoemde datum, dus onze verwachting dat we nog voor de Kerst vertrekken is heel reëel. Hoe dan ook, het komt nu wel steeds dichterbij en de spanning stijgt.

Gister ben ik met mijn moeder (gezellig) naar Den Haag geweest om de Statement of Approval te laten legaliseren. Ik was ook van plan om gelijk de visa te gaan regelen, maar wat een papierwerk! Per persoon een formulier van vier A4-tjes invullen, waarbij we niet wisten wat je overal moest invullen. Dit gaan we eerst maar eens navragen bij Kind & Toekomst en dan eind van de week weer naar Den Haag.

Bestaat Sinterklaas echt?

Deze vraag is de afgelopen tijd al een paar keer gesteld door Jacintha. Ze is er druk mee bezig en weet nou niet of ze het wel of niet moet geloven. Afgelopen weekend zijn er nogal wat schoentjes gevuld, maar hoe komt zwarte piet in huis? Daar is op school natuurlijk over gesproken, maar ze is er uit: ze gelooft er niet meer in. Hoewel, een klein gesprekje tussen ons 2:

Jacintha: er zijn nog heel veel kinderen in mijn klas die in Sinterklaas geloven.
Mama: zo, en jij dan, geloof jij er nog in?
Jacintha: nee natuurlijk niet, hij heeft gewoon sleutels van alle huizen.

We laten het nog maar even zo.

Weer een stapje vooruit in de procedure

We hebben weer een klein stapje vooruit gemaakt in de procedure. Gister hebben we de SOA ontvangen. Nee, geen enge ziekte maar de Statement of Approval. Dit document komt van Justitie en is het bewijs dat we Jari echt mogen adopteren. Met dit briefje moeten we weer een Rondje Den Haag doen om te laten legaliseren en dan kunnen we ook gelijk ons visum gaan aanvragen. Zo langzaam maar zeker komt het steeds dichter bij. Volgens K&T ontvangen we binnenkort ook de factuur van het reisbureau en daar staat een proforma datum op. Dat hoeft nog geen definitieve datum te zijn, maar dan krijgen we ongeveer wel een idee wanneer we mogen afreizen. Spannend.

Voorbereidingen

Zo zachtjes aan beginnen we toch wat onrustig te worden en komt de grote reis naar onze zoon steeds dichterbij. Er is helaas nog geen datum bekend, maar de kans is echt aanwezig dat we hem dit jaar nog mogen ophalen. We hebben dus nog een paar weken de tijd waarin het een en ander geregeld moet worden. In huis hebben we het nu aardig op orde. Jacintha is verhuisd naar de zolder en Jorinde heeft nu haar kamer. Met een paar leuke stickers en een nieuw dekbed hebben we er een prinsessenkamer van gemaakt en Jorinde is helemaal in haar nopjes. De oude kamer van Jorinde is inmiddels omgetoverd tot een Bob de Bouwer kamer voor Jari. Ook hier hebben we niet heel veel aan hoeven doen, er is een muur geverfd en verder stickers en een nieuw dekbed. Met minimale kosten toch een hele leuke kamer! (nieuwe gordijnen zijn nog in de maak)












Vandaag hebben we de inentingen geregeld, die gaan we volgende week laten prikken (ik hoop niet dat Jacintha dit leest want die gaat helemaal in de stress!). We zijn aan het nadenken over het kaartje, welkomstfeestje, dingen die we mee moeten nemen en ga zo maar door, er is nog genoeg te doen.

Verder kan ik nog vertellen dat ik een andere baan heb gevonden, ik kan nu lekker in ons eigen dorp aan de slag bij een leuk en klein bedrijf. Als we terug zijn uit China en na mijn adoptieverlof ga ik daar beginnen. Het scheelt me enorm veel reistijd, nu zit ik per dag toch wel een uur in de auto en dat is straks 10 minuten op de fiets. Ideaal toch?

We hebben in de afgelopen tijd ook onze adoptievrienden op bezoek gehad, altijd weer heel gezellig en de meiden kijken daar naar uit. In de herfstvakantie kwam Yanna Yu en afgelopen zaterdag was het de beurt aan Rosa-Lin en Anne-Mei, uiteraard met hun papa's en mama's.

Genoeg voor deze blog, het is een heel verhaal geworden. Hou de site maar goed in de gaten, want we verwachten (en hopen) binnenkort wel iets meer te weten.

Jacintha's kamer is klaar

Na de zomervakantie zijn we begonnen met het ombouwen van de zolder tot een slaapkamer voor Jacintha. Vanmiddag hebben we er de laatste hand aan gelegd, schoongemaakt en nu is het af. We zijn trots op het resultaat, al zeg ik het zelf. Jacintha ligt nu heerlijk te knorren in haar nieuwe bed in haar 'onderwaterwereld'.

Jawel, het is de LOA

We kunnen nu met zekerheid zeggen dat onze LOA binnen is. Wat een opgelucht gevoel geeft dat zeg. Nu kunnen we bijna gaan aftellen tot de grote reis want het gaat opeens heel hard.
Ik heb vanochtend gebeld met Kind & Toekomst met de vraag of er nog een kans bestaat dat we dit jaar gaan reizen. Zoals ik gister al schreef, na de LOA kan je uitgaan van 6-8 weken voordat je afreist. In ons geval zit je dan precies in de kersttijd.
Het antwoord van K&T was het antwoord wat ik heel graag wilde horen: JA, die kans bestaat.
Er worden in die periode gewoon reizen geboekt.

Wie weet gaan we onze zoon en broertje dan toch nog dit jaar ontmoeten, we hopen het van harte!!

LOA???

Vanmiddag toen ik uit m'n werk kwam, zag ik een grote witte bus in de straat staan. Deze is van de postbode die pakketjes en aangetekende post brengt. Ik dus snel onze brievenbus openmaken en jawel: een briefje dat er aangetekende post voor ons is en dat hij morgen terugkomt. Ondertussen zag ik net de bus wegrijden, want ik wilde er direct naar toe rennen om te vragen of ik die brief nog kon krijgen. Helaas, niet gelukt. Het kan haast niet anders dat dit de bewuste brief uit China is waar we nu al 12 weken op wachten, morgen weten we het zeker!
Na ontvangst van deze brief duurt het nog 6-8 weken voordat je mag afreizen, in ons geval kom je dan net rond de kersttijd uit. We gaan er eigenlijk vanuit dat ze onze reis in januari plannen, maar misschien is er nog een heeeel klein kansje dat het toch nog december wordt. Heel spannend!!!

Nieuwe fotocamera

Wim heeft sinds kort een nieuw fototoestel en die wordt momenteel goed uitgeprobeerd. Hij staat voor het grijpen en zodra er een gelegenheid is (of niet), dan wordt er driftig geklikt. Zo ook afgelopen zondag, ik was naar de kerk en Wim is nog gaan wandelen met de meiden, uiteraard gewapend met fototoestel. Hij heeft een paar leuke plaatjes geschoten, oordeel zelf.

Afgelopen zaterdag hadden we bezoek van onze adoptievrienden Ivar en Ingrid met hun kinderen. Het was weer reuze gezellig en zo'n dag gaat veel te snel voorbij. En natuurlijk zijn er foto's gemaakt.

Helaas nog geen bericht uit China. Het is vandaag 11 weken geleden dat we het voorstel kregen, dus we komen wel heel dicht in de buurt van de 3 maanden. Dat is toch wel gemiddeld de periode die je moet wachten op de LOA (= acceptatiebrief uit China). De postbode wordt met open armen ontvangen, laat hem maar komen!

Groeten, Marjan

Jarige Jari

Vandaag was de verjaardag van onze zoon en broertje Jari, feest dus in huize De Jong. Dit hebben we gevierd met de familie ook al is hij helaas nog niet bij ons, in onze gedachten hoort hij er uiteraard helemaal bij.

9 weken na voorstel

We krijgen steeds vaker de vraag: weten jullie al iets meer, wanneer mogen jullie Jari ophalen? Nou, helaas weten we nog helemaal niets. We moeten eerst de LOA ontvangen, dit is de acceptatiebrief uit China. De gemiddelde wachttijd hiervoor is ongeveer 3 maanden en daar komen we nu toch wel in de buurt. Maar een gemiddelde betekent dat de brief eerder kan komen, maar ook later. Dus: gewoon afwachten. De kans dat we dit jaar nog naar China mogen, wordt wel steeds kleiner, we rekenen zelf op januari. We kijken er in ieder geval naar uit ....

Fiets

Vorige week had Wim een nogal creatief idee om de fiets van Jorinde aan te passen en wat is onze kleine dame daar blij van geworden! Door haar korte arm zat ze scheef op haar fietsje om het stuur te kunnen vasthouden en dat zit natuurlijk niet comfortabel.

Wat Wim gedaan heeft is wat lastig om uit te leggen, maar het komt hier op neer: het stuur zit vast in een soort beugel en dat beugeltje 'wijst' naar het voorwiel. Wim heeft nu dat beugeltje omgedraaid waardoor het stuur een aantal centimeters dichter bij het zadel komt. Dit was precies voldoende voor Jorinde om ook met haar korte arm het stuur goed te kunnen vasthouden.

Ze zit nu zo trots als een pauw op haar fiets met een glimlach van oor tot oor. Die middag heeft ze ook geleerd hoe je kan remmen, wat een ontdekking. Waar een kind al niet blij van kan worden, heerlijk.

Geen nieuwe ontwikkelingen

We zijn nu ruim 3,5 week verder na het mooie telefoontje van onze zoon en broertje. Zijn foto staat te pronken op de kast en iedereen die we tegenkomen laten we trots de foto zien. Wat zouden we graag nu in het vliegtuig stappen om hem op te halen. Met grote regelmaat loop ik in mezelf te denken: wat zou hij nu doen? zou hij al slapen? zijn de verzorgsters lief voor hem?
Je zou het liefst stiekem even om een hoekje kijken. Het is nu wachten op de acceptatiebrief uit China en die verwachten we eerlijk gezegd niet heel snel. Maar zeg nooit nooit. We hopen wel dat we nog voor het nieuwe jaar mogen afreizen. Ondertussen zijn we (oftewel mijn pa) in huis begonnen met de verbouwing van de zolder. Ook heb ik al een paar leuke kleren gekocht voor Jari want dat kon ik echt niet laten.
Wordt vervolgd...

Even lachen

In Nederland hebben we het programma 'Holland's got talent'. Dit programma hebben ze in China ook en je raadt het al: daar heet het 'China's got talent'.

Daar was een allerschattigst meisje die auditie deed, ze kan nl. zingen. Bij mij gingen de tranen over de wangen van het lachen. Kijk zelf maar.

http://www.youtube.com/watch?v=_N7tc4bvJco&feature=related

Vakantie is voorbij

Helaas, de zomervakantie zit erop. We zijn al weer een week thuis en hadden plannen voor nog een paar leuke uitstapjes. Helaas werkte het weer niet echt mee, dus de plannen vielen letterlijk en figuurlijk in het water. Maar, de meiden houden het tegoed.

Het nieuws dat we een zoon hebben is nu wel overal bekend en we krijgen zoveel leuke reacties. Hier op de blog (ook van mensen die we niet kennen) en via de mail, geweldig en hartverwarmend. Op de terugweg van onze vakantie zijn we langs K&T gegaan om de foto's op te halen van Jari: wat is ie leuk en lief!! We mogen de foto niet op de weblog publiceren, we hebben daar zelfs een verklaring voor moeten ondertekenen. Jammer maar het is niet anders.
Toen we thuiskwamen van vakantie had mijn zus al een slinger opgehangen voor het raam en wij hebben zelf gelijk de vlag uitgehangen. We zijn ontzettend blij met hem en kijken uit naar zijn komst!

Op 3 augustus, de dag nadat we gebeld waren door K&T, was het 2 jaar geleden dat we Jorinde in onze armen kregen. Dat kleine en magere meisje uit China is nu 'Hollands welvaren'. Ze is een vrolijke tante en geniet van alles om haar heen. We hebben haar 'hebbesdag' en het nieuws van Jari gevierd bij de plaatselijke Chinees in Groningen.

De vlag met blauwe ballonnen gaat uit











Hoera, we krijgen een broertje

Een zoon en broertje!!!

De dag begon al goed met een heerlijk zonnetje, maar de dag werd helemaal fantastisch door het telefoontje van Kind & Toekomst: we krijgen een zoon en broertje! We gaan hem Jari noemen.
Ons gevoel is niet te omschrijven, maar we zijn blij, gelukkig en God dankbaar voor dit kindje. We mogen hier verder geen gegevens melden, dus dat zullen we ook niet doen om de procedure niet in gevaar te brengen. Mocht je ons zien of spreken, dan willen we natuurlijk graag alles vertellen.

We moeten nu wachten op de acceptatiebrief die uit China komt en dat kan wel even duren. Soms is dat met 6 weken binnen, maar het kan ook 3 maanden duren. Niemand die hier een zinnig woord over kan zeggen. In adoptieland moet je geduld hebben en dat hebben we in de loop der jaren wel geleerd. De verwachting is dat we eind van het jaar naar onze Jari kunnen en in het slechtste geval wordt het januari.

Groetjes van ons vieren uit een zonnig Groningen,
Marjan.

Vakantie in Groningen

We zijn heerlijk een weekje op vakantie in het Groningse land. Nooit geweten dat het hier zo mooi is. Al die uitgestrekte akkers, de rust, de prachtige en statige boerderijen, we genieten ervan.

Wij hebben een appartement gehuurd op zo'n prachtige boerderij. Er is enorm veel ruimte voor de kinderen om te spelen. Ze hebben allebei een skelter en kunnen over het hele erf heen en weer crossen.

Gister zijn we naar de kerk geweest in Oude Pekela. We hoorden 's avonds dat de predikant van deze gemeente 's ochtends in ons eigen Katwijk was voorgegaan. Bijzonder toch?

De weersvoorspellingen zijn mooi, dus we gaan er nog een paar leuke dagen van maken.

Groetjes van ons 4.

Vakantie !!

Yes, we hebben vakantie. Woensdag was Wim z'n laatste werkdag en ik heb het vandaag afgerond op het werk. We gaan nu heerlijk 3 weken uitrusten. De meiden hebben er inmiddels al 3 weken schoolvakantie op zitten, de helft dus. Ondanks het vele slechte weer konden ze zich best in huis vermaken.

Hier kan Jacintha uren mee bezig zijn

Dit spreekt voor zich

Vandaag hebben we de gelegaliseerde documenten terug gekregen en naar ons idee ziet het er prima uit. Morgen kopie maken, opsturen naar Kind & Toekomst en dan klaar. Eindelijk.

Actie geslaagd

Wat kan een weblog toch reuze handig zijn. Er zijn heel wat reacties gekomen op mijn vorige blog (ook via de mail) om de kaartjesverzameling compleet te krijgen, en het is gelukt! Iedereen bedankt die daaraan heeft meegeholpen.

Voor wat betreft onze documenten: ze zijn gelegaliseerd en volgens het bureau die 'het rondje Den Haag' heeft gedaan krijgen we ze vrijdag thuisgestuurd. Dan kan het eindelijk naar Kind &Toekomst en hebben we een zorg minder.

Op naar een voorstel...

Wie kan ons helpen aan dierenkaartjes van de AH?

Toen de actie begon bij de AH hebben we stellig gezegd: daar gaan we niet aan beginnen, want we komen nooit bij de Appie. Maar goed, Jacintha kreeg her en der plaatjes en dat resulteerde in een aardige stapel. Wim had gekscherend gezegd 'als je 95 plaatjes hebt gaan we een boek kopen'. Nou, dat boek was er al heel snel. Onze buurvrouw komt elke dag met een hele stapel kaartjes en Jacintha heeft nu dankzij de buurvrouw bijna haar boek vol. We hadden zelfs zo veel kaartjes dat we voor Jorinde ook maar een boek hebben gekocht.
De actie is nu bijna voorbij, maar we zoeken voor Jacintha nog 3 nummers. Wie o wie kan ons eraan helpen?? Ze zoekt nog nummer 1, 13 en 197.

Jorinde zoekt er nog best een aantal:
1, 18, 13, 19, 21, 24, 25, 28, 61, 79,90, 96, 105, 119, 168, 193, 197 en 202.

Wij hebben zelf nog een enorme stapel met kaartjes, dus als je nog wat zoekt , laat het ons weten en misschien kunnen we helpen.

Namens onze meiden reuze bedankt.

Legalisatie documenten

Regelmatig krijgen we de vraag hoe het gaat met onze adoptieprocedure. Nou, het gaat redelijk goed, maar het verloopt niet vlekkeloos. We hadden nu weer een tegenslag met het bundelen van de stukken bij de notaris. De notaris moet verklaren dat wij hebben gezworen dat we alles naar waarheid hebben ingevuld en dat onze handtekeningen onder zijn toeziend oog zijn gezet. Tot zover gaat het goed. Maar: deze 2 verklaringen moeten volgens een instructie in de set van documenten worden verwerkt op 1 manier en niet anders! Jullie raden het al, bij ons was het dus wel anders. We hebben de notaris erop gewezen, maar hij zei dat dit gebruikelijk was en hij het niet anders kon doen. Op dat moment namen we er genoegen mee, maar het zat me toch niet lekker. De volgende dag heb ik Kind & Toekomst gebeld met de vraag of het zo geaccepteerd zou worden. Het antwoord was eigenlijk al wat ik verwachtte: het klopte niet.
We hadden de stukken wel al naar een bureau gestuurd die voor ons het legalisatierondje in Den Haag zou doen, dus snel gebeld dat het terug gestuurd moest worden. Afgelopen maandag heeft de notaris het aangepast en precies volgens de instructie. Als het goed is, loopt er nu iemand in Den Haag, in de stromende regen, met onze stukken langs de instanties om de legalisaties te verzamelen.
We gaan ervan uit dat er nu niets meer mis gaat, zodat het volgende week verstuurd kan worden naar K&T. Zij sturen het uiteindelijk naar China en zit ons werk erop (voorlopig). Wat we nu gaan doen is wachten en in huis het e.e.a. klaar maken voor de komst van ons 'brusje'. We kijken er naar uit.

Documenten compleet

K&T heeft onze documenten nagekeken en toen bleek dat mijn naam verkeerd stond geschreven op de Beginseltoestemming. Grrr. Ik heb een ij in mijn naam, maar dat kan ook een y zijn. Op mijn paspoort staat een y, dus dan moet het op alle documenten zo geschreven worden.
We hadden alles wel 5x gecheckt en precies de BT is er doorheen gefloept. Dus Justitie maar weer geschreven met een verzoek om een nieuwe te sturen. Eigenlijk wel vreemd dat ik in de systemen niet standaard dezelfde naam heb. De Verklaring omtrent Gedrag (VOG) komt ook bij Justitie vandaan en die hadden het wel goed geschreven. Hoe kan dit? Gebruiken ze bij Justitie niet hetzelfde bestand???
Daar denken we verder maar niet over na, het is inmiddels weer geregeld en K&T doet nu de laatste check. Hopelijk kunnen we volgende beginnen met het legaliseren.

Van alles wat

Het is al weer even geleden dat ik een bericht heb geplaatst. Steeds dacht ik 'o ja, blog bijwerken' en steeds kwam het er niet van. Wat kunnen we vertellen:

• Arm van Jorinde: Bij de vorige operatie is er een pen in haar arm gezet die er op een gegeven moment uit zou moeten komen. Dit kan na 2 maanden zijn, maar het kan ook een half jaar duren. De laatste weken had Jorinde steeds pijnscheuten in haar arm en dat werd steeds erger. Ze kreeg ook een blauwe plek bij haar elleboog en ze wilde die arm niet meer buigen. We hebben toen de controle afspraak een week vervroegd omdat we het niet vertrouwden. Er werden röntgen foto's gemaakt en daarop was duidelijk te zien dat er een zwelling in haar arm zat en die pen drukte daar steeds tegenaan en dat heeft haar pijn gedaan. De pen moest er direct uit, maar omdat ie nog niet door haar huidje heen stak, moest het operatief gebeuren (normaal gebeurt dit poliklinisch). Dat werd dus een spoedoperatie en niet eerst naar huis. Van de poli gingen we gelijk naar de verpleegafdeling, ze kreeg een bed, operatiepak aan, en dan opeens zit je te wachten voor een operatie. Heel raar. Gelukkig was ze redelijk snel aan de beurt, het was inmiddels wel al 18.30 uur. De ingreep en het uitslapen heeft bij elkaar ongeveer een half uur geduurd. En net zoals de vorige keren werd ze goed wakker en had ze nergens last van. Ze heeft op de zaal heerlijk 2 sneetjes brood zitten eten en daarna mochten we naar lekker naar huis, met een gipsen arm. Het gips is er inmiddels ook weer vanaf en ze gaat de arm steeds meer gebruiken. Over 3 maanden pas weer controle, dus even rust.


• Op 2e Pinksterdag zijn we 's middags naar de Ark van Noach geweest, die ligt momenteel in Gouda. Deze ark is helemaal gebouwd zoals het in de Bijbel staat omschreven, maar dan op de helft van de ware grootte. Een indrukwekkend bouwwerk en erg leuk om te zien. Het zag er precies zo uit als de plaatjes in de kinderbijbel. Binnen in de ark was een speurtocht uitgezet voor de kinderen met allemaal vragen uit de Bijbel. Nou ik kan jullie vertellen dat Jacintha met vlag en wimpel is geslaagd, ze wist vrij veel antwoorden.


• Adoptieprocedure: we hebben alle documenten verzameld en deze liggen nu bij Kind & Toekomst voor controle. Als dit allemaal in orde is, kunnen we gaan legaliseren en wordt het opgestuurd naar China. Het wordt nu wel spannend, want er is geen pijl op te trekken wanneer je een voorstel krijgt. Soms is het heel snel en soms kan het wel 10 maanden duren. We wachten het af en weten dat we dit (gelukkig) niet in eigen hand hebben, maar we leggen het in Zijn hand.

Verder gaat het hier z'n gangetje en zijn de meiden op school druk met leuke dingen, je kan zien dat het einde van dit schooljaar nadert. Sportdag, schoolreisje, juffenfeest, het houdt niet op. Nog 2 weken en dan mogen ze gaan genieten van hun welverdiende vakantie.

De ark

Jacintha gaat op schoolreis

Lekker ijsje eten bij oma



Met de WC-rol houder kan ik zelf bij de lichtknop, hoezo slim?

En toen was ze 7

Gisteren was het feest bij ons: Jacintha mocht haar 7e verjaardag vieren. En wat was ze jarig! Ze was weken geleden al aan het tellen hoelang het nog duurde en wie er allemaal eerst nog jarig waren. Pff. Maar nu was het haar beurt en ze heeft de hele dag genoten van het jarig zijn.
Uit school vandaan kwam er een vriendinnetje mee die bleef eten en spelen en voor ze het in de gaten had, kwam de eerste visite al. Met kadootjes, want dat is natuurlijk wel heel belangrijk als je jarig bent! Ze is erg verwend, dat kunnen we gerust zeggen. Morgen viert ze haar feestje, samen met een vriendje en vriendinnetje. We gaan in totaal met 12 kinderen op stap, druk maar vast heel gezellig.

Hebbesdag Jacintha

Vandaag is het precies 6 jaar geleden dat wij in China voor het eerst vader en moeder mochten worden van een prachtig Chinees meisje, onze Jacintha. Wat een dag was dat en wat een emotie, zo ontzettend bijzonder, dat vergeet je nooit meer. Dat kleine meisje is inmiddels bijna 7 jaar en wat genieten we van haar! Het is een heerlijk levenslustig meisje die weet wat ze wil. Vanavond krijgt ze een cadeautje en ze vroeg zelf of we de film gingen kijken van de reis. Nou, dat doen we met veel plezier.

19 mei 2005




6 jaar later



Wat kan er in 6 jaar toch veel gebeuren. De tweede adoptieprocedure verliep zo traag, dat we weleens dachten dat een 2e nooit meer zou komen. Maar gelukkig is dat allemaal goed gekomen en hebben we nog zo'n schat gekregen, onze Jorinde. En nu zitten we zelfs nog in een 3e procedure, wie had dat ooit kunnen denken? Afgelopen maandag hadden we ons intake gesprek en dat was een leuk en open gesprek. We hebben de procedure doorgenomen en met name gesproken over de special needs waar wij voor open staan.
Wij zijn op het moment bezig met het verzamelen van alle documenten en hopen dat dit over een paar weekjes naar China verstuurd kan worden. Dan kan het grote wachten weer gaan beginnen!

De meiden kijken er wel naar uit, ze hebben het steeds over hun broertje of zusje. Als ze naar bed gaan, zingen ze altijd hun avondgebedje en dat hebben ze zelf uitgebreid tot: 'Heere houdt ook deze nacht, over Jacintha, Jorinde, papa en mama, broertje of zusje trouw de wacht'. Heerlijk toch, we kunnen dat alleen maar beamen!

Intake gesprek

We gaan weer een stapje vooruit in de adoptieprocedure. Gister zijn we gebeld door de Stichting Kind & Toekomst om een afspraak te maken voor het intake gesprek. Dit staat nu gepland op maandag 16 mei, volgende week dus al. Wordt vervolgd....

Tand eruit bij Jacintha en gips eraf bij Jorinde

Eindelijk, de tand van Jacintha is eruit. Het heeft wel een tijd geduurd zeg. De tand ging steeds schever staan en met haar tong duwde ze hem helemaal naar voren, maar hij was hardnekkig en wilde lekker blijven zitten. Maar de aanhouder wint, hij is eruit! De nieuwe tand zit er al, dus ze zal niet zo lang met een 'fietsenrek' lopen.

..

Bij Jorinde is gister het gips eraf gegaan, een weekje eerder dan eigenlijk gepland. Ze kreeg de laatste dagen steeds pijnscheuten in haar arm, meerdere keren per dag. Zomaar uit het niets ging ze dan huilen en greep ze naar haar arm. Voor de zekerheid toch maar even het ziekenhuis gebeld; we konden 's middags gelijk komen. Er zit nog een pen in haar arm en we waren bang dat ze daar last van had. Omdat ze al vanaf 14 maart in het gips zit, kon dit worden verwijderd en kon de arts haar arm goed bekijken. Het is onverklaarbaar waarom ze steeds pijn had, maar nu het gips eraf is hopen we dat het beter gaat. Vandaag is het in ieder geval niet meer gebeurd. Ze heeft nu een prachtige blauwe spalk die ze voorlopig dag en nacht moet dragen. De wond van de operatie is goed genezen, de hechtingen zitten er nog wel in, maar die zullen er vanzelf afvallen/oplossen. De bloedkorsten moeten er ook nog af, maar nu ze weer lekker mag badderen zal dat ook vanzelf gaan.

...
(een foto van haar arm zonder spalk komt later op de blog, die vinden we nu nog niet geschikt om te plaatsen)

Zoals jullie wel merken, het gaat goed met beide dametjes!