28 december 2010

Goede jaarwisseling gewenst

Ik was van plan om vaker wat op de blog te schrijven, maar op de een of andere manier gaat er toch iedere keer weer een tijd overheen. Nu dacht ik eraan, dus gelijk maar even doen.

Beide dames hebben de afgelopen tijd genoten van de sneeuw. Lekker zelf door de sneeuw lopen, of op de slee getrokken worden door paps of mams. We zijn ook een paar keer wezen sleeën in duin, daar zijn heuveltjes genoeg om je een middag te vermaken. En dan met ijskoude handen en voeten thuis warmen bij de kachel, fantastisch.

Met de arm van Jorinde gaat het naar wens, behalve die vervelende ontsteking. Vorige week was het voor de 2e keer in korte tijd ontstoken en dat was voor Jorinde niet leuk. Haar arm is dan erg gevoelig en 's nachts kwam ze wakker van de pijn, maar nu na een weekje kuren gaat het weer goed. Het oprekken gaat naar ons idee best snel en gelukkig nog steeds pijnloos. Morgen moeten we voor controle naar het Sophia, hopelijk is de arts tevreden. We zijn 3 weken geleden voor het laatst geweest en toen waren de artsen positief over het resultaat. Voorlopig staat ze op de planning voor de tweede operatie in april/mei. Dan gaat de fixateur eraf en wordt haar polsje recht gezet.

Jacintha geniet van haar vakantie, lekker uitslapen, WII-en met mama of met de nichtjes, spelen met Jorinde en de playmobil, lang in pyama blijven lopen. Gewoon uitrusten, want het schoolwerk vraagt toch wel heel veel energie.
Gister tijdens het eten zei ze zomaar uit het niets: 'ik zou mijn Chinese mama wel eens willen zien'. Eerst schrik je, maar het is goed dat ze daar over nadenkt. Ik heb haar op schoot genomen en heb haar rustig verteld hoe dat is gegaan toen ze geboren was. Ik was heel benieuwd naar haar reactie. Nou, die was als volgt: mama kijk eens, mijn kies zit los! Ok, over een tijdje nog maar eens met haar praten.

Tot zover het reilen en zeilen in huize De Jong.
Wij wensen jullie allemaal een hele goede jaarwisseling!!

23 november 2010

Oeps, gevallen

Ja, dat was zeker oeps. Vrijdagavond is Jorinde gevallen tijdens het etentje ter gelegenheid van het 50 jarig huwelijk van mijn ouders. Ze kwam huilend naar me toe en het bloed druppelde uit een wondje bij één van de pennen die in haar arm zit. We hebben het wondje dicht kunnen drukken, maar waarschijnlijk is er toch iets van vuiligheid in gekomen. In het weekend is dit gaan ontsteken, haar huidje werd rood en was wat opgezet. In de nachten nadat ze was gevallen, kwam ze ook steeds huilend wakker van de pijn. Reden genoeg om even naar het Sophia te bellen wat we hiermee aan moesten. De arts had ons gezegd dat we bij twijfel altijd mochten bellen, liever 3x voor niets dan 1x te laat.
Op zijn advies hebben we gister gelijk een bezoekje gebracht aan de huisarts om antibiotica te krijgen en vandaag wilde hij haar zien op de poli. Om er zeker van te zijn dat alles nog goed zit, zijn er röntgenfoto's gemaakt van haar arm en gelukkig was alles nog in orde. De verpleegkundigen hebben haar armpje weer goed schoongemaakt, want er zaten korstjes rondom de pennen en dat moest eraf. Jorinde mocht lekker in een bak warm water met haar arm en na 10 minuutjes zag het er weer pikobello uit. De arts was trouwens heel tevreden over het resultaat tot nu toe.
Nu de kuur afmaken en hopen dat het niet nog een keer gebeurt. We waren al gewaarschuwd door de arts dat dit een keer zou gaan gebeuren, maar dat het zó snel zou gebeuren was niet helemaal de bedoeling.
Verder gaat het goed met Jorinde, ze is vrolijk en ondeugend, speelt, klimt en klautert.


En dan onze andere dochter, Jacintha, die had vandaag weer een leuke opmerking: tijdens het eten vertelt ze dat ze huiswerk heeft meegekregen. Ze moet een aantal rekensommen uit haar boek maken en morgen weer meenemen naar school. Ik zeg: nou dat wordt lastig, na het eten moet je douchen en dan is het al bedtijd, dat had je beter wat eerder kunnen zeggen. Ze schrok wel even en zegt: dan krijg ik misschien wel straf omdat ik het niet af heb. En in al haar onschuld: als papa ze nou even maakt als ik slaap, dan zijn de sommen morgen klaar!! Wat is het toch een heerlijk kind.


2 prachtige dochters

19 november 2010

Resultaat operatie

Afgelopen woensdag moesten we terugkomen in het Sophia met Jorinde voor controle en dat was best spannend. Na de operatie kwam ze terug met haar arm in het verband, dus wat daar precies onder zat, hadden wij ook nog niet gezien.
Nou, ik kan jullie zeggen dat we wel even moesten slikken toen het verband er af was, Jorinde zelf ook. Ze ging niet huilen (ze is zo dapper), maar haar vrolijke gezichtje veranderde toch wel in een angstig gezichtje. Het is een redelijk groot apparaat aan dat kleine armpje dat ver uitsteekt.
Gelukkig heeft ze er geen pijn aan, het ziet er alleen in eerste instantie wat eng uit. De eerste uren wilde Jorinde er niet naar kijken, er moest steeds iets overheen zitten. Zolang ze het zelf niet zag, ging ze spelen en rommelen. Jacintha vindt het helemaal niets en wil er nog steeds niet erg naar kijken. Dat zal uiteindelijk wel wennen.
We zijn gisteren begonnen met het aandraaien van het wieltje om zo de weke delen (huid, spieren, pezen en weefsel) te gaan oprekken. Met een inbus-sleutel moeten we een schroefje losdraaien, wieltje kwartslag draaien en de schroef weer vastzetten. Het is een raar idee dat je zit te sleutelen aan je eigen kind, ook dat moet even wennen. Vooralsnog gaat het allemaal voorspoedig en heeft ze geen pijn.

Het is wel lastig met kleding, want alle mouwen zijn te smal en het moet natuurlijk niet te strak zitten. Gelukkig heb ik een hele handige moeder die vanalles verzint en vermaakt. De komende maanden zal ze helaas niet in haar leukste kleren rondlopen, maar dat is het minst erge.
Als het blijft gaan zoals het nu gaat, dan komt het vast goed.

9 november 2010

Operatie Jorinde

Na een jaar op de wachtlijst te hebben gestaan, was het gister zover dat Jorinde geopereerd ging worden aan haar arm/handje. We moesten ons om 10.30 uur melden in het Sophia en de operatie stond gepland aan het begin van de middag. Gelukkig werden we om 12.00 uur al geroepen dat Jorinde aan de beurt was. Papa kreeg een dikke knuffel en mama ging mee tot aan de OK. Jorinde was heel rustig en was nieuwsgierig wat er allemaal ging gebeuren. Ze zat glimlachend op het bed toen ze door de gang werd gereden. Op de OK werd het infuusnaaldje ingebracht op haar hand en zelfs dat ging probleemloos, ze gaf geen kik. Ze keek ernaar en zat rustig op mijn schoot.

Toen kwam het moment dat ze de narcosevloeistof kreeg. De arts zei al: dat is secondenwerk en dat was zo. Ze zakte zo weg en het medische team nam haar over. Ik mocht nog een kus geven en daarna moest ik gelijk weg. Dat was wel even een naar moment. Zo zit ze nog lachend op schoot en een paar seconden later weet ze nergens meer vanaf.

Wim zat beneden op me te wachten en we zijn heel even buiten gaan wandelen, maar ik had geen rust en wilde terug. We hebben in de ouderkamer koffie zitten drinken en maar wachten en op de klok kijken. Om half 4 kwam, eerder dan we hadden verwacht, de verpleegkundige zeggen dat ze op de uitslaapkamer lag. Ik mocht weer mee naar boven en heb naast haar gezeten tot ze wakker werd. Dit duurde ongeveer een kwartiertje, ze lag heerlijk te snurken en opeens tilde ze haar hoofdje op en ze was wakker. Het eerste wat ze deed was naar haar arm kijken.

We hebben nog een even daar gezeten tot ze goed bij was en toen mochten we al weer naar de zaal. Ze was nog wat suffig, maar verder had ze nergens last van. Ze wilde wel een beetje water drinken en dat is een goed teken. Na een uurtje heeft ze wat warms gegeten en alles bleef erin.
Via het infuus kreeg ze morfine toegediend want ze hebben pennen in haar botten geboord en dat is een pijnlijke operatie. Maar gelukkig werkt de medicatie prima. Ze krijgt er diclofenac en paracetamol bij en vooralsnog lijkt het goed te gaan. Vanochtend om 8.00 uur ging ze van de morfine af en als dat goed zou gaan, mocht ze om 14.00 uur naar huis. En dat is gelukt, de pijnconsulente gaf groen licht, we mochten naar huis. Heerlijk!
Nu liggen beide meisjes in diepe rust en mama gaat er zo achteraan. In het ziekenhuis heb ik niet veel geslapen en de nacht daarvoor ook al niet.
Hartelijke groeten van ons allemaal,
Marjan



Eerst het operatiepak aan




Op weg naar de OK


Een paar uur na de operatie



Even uitrusten



We mogen naar huis

28 oktober 2010

Eindelijk weer eens een update

Oei, het is wel al heel lang geleden dat wij iets geschreven hebben op onze weblog. Dat komt waarschijnlijk omdat het hier gewoon z'n gangetje gaat en de meiden het allebei goed doen.

Jacintha is na de zomervakantie enthousiast begonnen in groep 3 en ze kan al lekker lezen. Ze vindt het leuk om woordjes te spellen en overal waar ze lettertjes ziet, gaat ze 'hakken' en 'plakken'. Geweldig om te zien hoe snel ze dat kunnen leren. In juni heeft Jacintha haar zwemdiploma A gehaald en is daarna doorgegaan voor haar B, maar we zijn gestopt met zwemles. Ze zag er als een berg tegenop, omdat ze gewoonweg de kracht niet heeft om de opdrachten te halen. Door de spanning kreeg ze enorm last van haar eczeem en dat ging toch al niet zo lekker. Haar hele lijfje zat onder de plekken met alle narigheid van dien. De arts in het ziekenhuis vond het verstandig dat we gestopt waren, want ook het chloorwater is erg slecht voor haar huidje. We denken dat het een verstandige keuze is geweest, want het gaf haar rust dat ze niet meer naar het zwembad hoefde.

Jorinde gaat 1x in de week naar de peuterspeelzaal en gaat hier zingend naar toe en komt er zingend weer uit. In het begin was het afscheid moeilijk en ging ze huilen. Nu sta ik soms als gekke Henkie voor het raam te wachten totdat mevrouwtje er erg in heeft dat ze nog even moet zwaaien. Gelukkig maar, want het is een goed teken dat ze erop vertrouwt dat ik haar weer gewoon kom halen.
Sinds een paar weken gaan we 1x per week naar logopedie. Het praten wil nog niet erg op gang komen. Ze weet alles, ze verstaat en begrijpt alles, maar om het zelf te zeggen daar heeft ze moeite mee. Inmiddels zegt ze zinnetjes van 2 woorden, wat al een vooruitgang is ten opzichte van een paar weekjes geleden.

De datum van de operatie van Jorinde is nu eindelijk definitief. Het wordt 8 november. Ze wordt op die dag opgenomen en geoperereerd en als het goed gaat, mag ze de dag erna alweer naar huis. Mama blijft bij haar slapen in het ziekenhuis en papa is dan thuis bij Jacintha. Het wordt nu wel spannend, want hoe zal Jorinde erop reageren? Als ze wakker wordt, zit er toch een apparaat aan haar arm en die arm zal ze waarschijnlijk de eerstkomende tijd niet kunnen gebruiken. Het is lastig om haar voor te bereiden, want ze begrijpt het nog niet echt. We hebben wel een mooi boekje gekregen van het Sophia kinderziekenhuis met het verhaal van een kikker die geopereerd gaat worden. Hopelijk pikt ze hier het een en ander van op.


Verder is het genieten met onze twee Chinese meiden. Tsja, waar geniet je dan van? Nou, gewoon van de dagelijkse dingen, zoals:
- Jacintha die met een veel te grote schooltas zelf naar school gaat. Je ziet meer tas dan meisje.
- Jorinde die op haar manier probeert te zingen
- 's Ochtends wakker worden met 2 zwarte koppies naast je die gelijk beginnen te kakelen
- Twee zusjes die samen in een tentje spelen
- Verhaaltje voorlezen met links en rechts een meisje dat vol aandacht zit te luisteren
- Het gekibbel 's avonds tijdens het eten
En zo kan ik nog wel even doorgaan.

In oktober hebben we een reunie gehad van beide reisgroepen. De eerste was van Jacintha's reis en dat was in Groningen. Voor ons natuurlijk een behoorlijk eind rijden en we zagen het niet zitten om op 1 dag heen en weer te rijden. We zijn toen al op vrijdag naar Groningen gegaan om daar te overnachten zodat we op zaterdag nog maar een kwartiertje hoefden te rijden. Ideaal en heel gezellig, want Wim en Agnes met hun dochter Rosa-Lin waren daar ook. Dat hadden we afgesproken en het was zeker voor een herhaling vatbaar.

Twee weken later was de reunie van Jorinde's reis. Deze was gelukkig niet zo ver, we gingen naar Monkey Town in Amersfoort. De kinderen hebben leuk gespeeld en de papa's en mama's konden heerlijk bijpraten. In deze groep zijn er een aantal die weer een procedure hebben opgestart. Spannende tijden!

Toen hadden we nog een midweekje vakantie in Centerparcs Heijderbos. Pa en ma Van Duijvenboden zijn binnenkort 50 jaar getrouwd en ter gelegenheid hiervan zijn we met het hele gezin gegaan. We hadden 2 huisjes naast elkaar, wij met pa en ma in een huisje en in het andere huisje zaten mijn zus en zwager met hun 3 kinderen. We hebben genoten van die paar dagen. De kinderen hebben we niet gehoord, ze waren met elkaar aan het spelen en liepen van het ene naar het andere huisje. We hebben gezwommen, geluierd, verjaardag gevierd van Annemarie (ze werd 13), naar Nijmegen en het Afrika-museum geweest, maar vooral gezellig met elkaar op vakantie! Paps en mams, bedankt.

Al met al was het een drukke tijd, maar wel erg gezellig.

De volgende update zal waarschijnlijk sneller verschijnen, want als Jorinde geopereerd is, zullen we laten weten hoe het is gegaan.

Tot slot nog wat foto's en de meest hartelijke groeten van ons vieren,
Marjan

Samen ketting rijgen op een zondagmiddag



Jorinde en Anne-Mei op de 'naar buiten' beurs in Barneveld


Jacintha, Anne-Mei en Rosa-Lin



Reunie reis Jorinde


Reunie reis Jacintha


Bij tante Netty in Ermelo



4 augustus 2010

3 augustus, 1 jaar geleden.....

... kregen wij in het verre China onze dochter en zusje Jorinde in de armen. Die dag staat in ons geheugen gegrift en we denken daar vaak aan terug, vooral in deze periode dat het een precies een jaar geleden is. Wat was het spannend, hoe zal ze er nu uit zien, hoe zal ze reageren op ons, zal ze heel erg verdrietig zijn? Ze was een klein en mager meisje die overal nog aan moest wennen, maar tegelijk was het een vrolijke tante. Alle nieuwe dingen waren eng, maar langzaam maar zeker ging dat steeds beter. Met Jacintha klikte het gelukkig goed en dat is nog steeds zo. Ze kunnen samen fijn spelen, hoewel dat ook wel eens uitloopt op een huilpartij. Dan heeft Jorinde weer eens iets afgepakt volgens Jacintha of ze willen allebei precies hetzelfde playmobil poppetje (terwijl er 25 op de grond liggen). Maar goed, dat hoort er allemaal bij. We zijn ontzettend blij en dankbaar dat wij de ouders mogen zijn van deze 2 heerlijke meiden.

We zijn nu een jaar verder en dat kleine, magere meisje is inmiddels een flinke meid geworden die dit jaar 13 cm. is gegroeid! Om het te vieren zijn we lekker wezen eten bij de Chinees, natuurlijk, waar anders?


Jorinde 1 jaar geleden en nu:



























2 zusjes vorig jaar en nu:













Een trotse vader met zijn 2 dochters, vorig jaar en nu












En verder nog wat leuke kiekjes




8 juli 2010

Staartjes in mijn haar

Joepie, eindelijk kan ik staartjes in mijn haar net als mijn grote zus. Hoewel, mama was er blijer mee dan ikzelf hoor. In het begin haalde ik ze er steeds uit, maar om mama een plezier te doen laat ik ze gewoon zitten. Nu begin ik het zelf ook leuk te vinden. Grappig he?





2 juli 2010

Zwemdiploma A

Yes! Jacintha heeft woensdag afgezwommen en ze mocht haar allereerste diploma in ontvangst nemen. Wat zijn we trots op deze prestatie van onze stoere meid. Baantjes zwemmen op de buik, op de rug, duiken en door het gat zwemmen, watertrappelen, ze heeft het allemaal onder de knie. Nu gaan we op voor de B!


7 juni 2010

Foto's april en mei

Deze keer geen tekst, maar wel heel veel foto's.

Lekker spelen in en om het huis




















Op 25 mei is Jacintha 6 jaar geworden















..................................................
Dagje attractiepark Slagharen




















Midweekje vakantie in Drenthe













Springkussen festijn














31 maart 2010

Boerderij en trakteren

Deze keer geen verhaal maar alleen foto's.

Jacintha met de klas op excursie naar de boerderij:







Jorinde viert haar verjaardag op de peuterspeelzaal: