Au

Vandaag had ik de inentingen opgehaald bij de apotheek, je kan het maar in huis hebben. Nu was Wim vanmiddag op tijd thuis uit z'n werk en we hadden allebei dezelfde gedachte: gelijk naar de huisarts om te prikken, dan is het maar gebeurd. Niet dat wij er tegenop zagen, maar de meiden des te meer.
Ze hebben wel even gehuild, maar achteraf gezien viel het reuze mee. De prik op zich doet niet zo'n pijn, maar het inspuiten is wat vervelend. We zitten nu allemaal met een stijve arm, want je voelt het wel! Het idee dat het voor hun broertje is, maakte gelukkig veel goed.

Toch wel spannend zo'n prik: