We zijn nu ruim 3,5 week verder na het mooie telefoontje van onze zoon en broertje. Zijn foto staat te pronken op de kast en iedereen die we tegenkomen laten we trots de foto zien. Wat zouden we graag nu in het vliegtuig stappen om hem op te halen. Met grote regelmaat loop ik in mezelf te denken: wat zou hij nu doen? zou hij al slapen? zijn de verzorgsters lief voor hem?
Je zou het liefst stiekem even om een hoekje kijken. Het is nu wachten op de acceptatiebrief uit China en die verwachten we eerlijk gezegd niet heel snel. Maar zeg nooit nooit. We hopen wel dat we nog voor het nieuwe jaar mogen afreizen. Ondertussen zijn we (oftewel mijn pa) in huis begonnen met de verbouwing van de zolder. Ook heb ik al een paar leuke kleren gekocht voor Jari want dat kon ik echt niet laten.
Wordt vervolgd...
HOi Marjan,
BeantwoordenVerwijderenDat kan ik me zo goed voorstellen dat je je steeds afvraagt hoe het gaat en dat je hem gewoon wilt zien en voelen. Gelukkig weet je inmiddels uit ervaring wat wachten inhoud. En ja ook dat kopen kan ik met goed voorstellen, want een jongen met meisjeskleren is ook zo'n gek gezicht. Succes ermee, lieve groeten uit Gorssel van Jacqueline (en de rest van de Brummelman(vrouwen)
Wat heerlijk dat jullie naar zijn foto kunnen kijken en natuurlijk aan iedereen laten zien! De meiden zijn ook vast heel trots op hun nieuwe broertje!
BeantwoordenVerwijderenIk duim met jullie mee dat jullie dit jaar nog nar Jari toemogen, het zou wel een geweldige afsuiting zijn van 2011! (en anders toch een spetterend begin van het nieuwe jaar..)
groetjes, Barbara
Waarom zijn ze dan niet sneller? Is dit normaal; gaat het altijd zo? Ik denk aan jullie.
BeantwoordenVerwijderenZoooo herkenbaar!!!
BeantwoordenVerwijderenDie onzekerheid is slopend! Wij leven met jullie mee...
Liefs,
Nico & Gerlinde
Sem en Elin
X