De tijd vliegt

Oeps, het is wel heel lang geleden dat ik een blogje heb gemaakt. Ik had me zo voorgenomen om minstens 1x per 2 weken iets te plaatsen toen we thuis waren met Jari, maar zoals jullie hebben gezien is dat niet gelukt.
Ik zal even in het kort vertellen hoe het bij ons gaat. Jari is helemaal gewend aan z'n nieuwe leven en hij gaat zich steeds beter aan ons hechten. Dat was in het begin wel anders, hij vond iedereen leuk en aardig en zou zo met iedereen meegaan. Hij laat nu meer merken dat hij weet dat hij bij ons hoort, hij wil bijvoorbeeld door ons getroost worden, dus dat gaat de goede kant op.
Hij is in de tijd dat hij bij ons is al een aantal kilo's zwaarder geworden en 4 centimeter gegroeid. De artsen zijn tevreden hoe het met hem gaat. In het Sophia kinderziekenhuis zijn z'n beide handjes en armen van alle kanten onder de röntgen bekeken. We wachten nu op een oproep voor de eerste operatie, dan gaan ze het niet-functionerende duimpje aan zijn rechterhand eraf halen. Zijn wijsvinger wordt dan op de plek van de duim geplaatst, waardoor hij een grijpfunctie gaat krijgen. Het is best een spannende operatie, want omdat hij met links niets kan pakken, hopen we dat hij rechts een goed functionerende hand krijgt. De linkerarm en hand wordt daarna behandeld. Het spaakbeen in deze arm heeft een bocht van 45 graden en daarom kan hij nu zijn arm niet strekken. De vingertjes staan naar binnen gebogen en daar is verder niets aan te doen. Hij krijgt zo'n zelfde externe beugel aan zijn arm als Jorinde heeft gehad om in ieder geval een rechte arm en hand te krijgen. Het zijn niet de meest leuke dingen, maar als we zien bij Jorinde hoe het haar geholpen heeft, zien we het met vertrouwen tegemoet. Stapje voor stapje.
Verder is het een heerlijk ondeugend en vrolijk kereltje. Hij kan lekker zelf spelen, is vreselijk blij als z'n zussen uit school komen en hij eet en slaapt nog altijd supergoed. Met regelmaat is hij erg eigenwijs en dat levert weleens de nodige tranen op als hij z'n zin niet krijgt. Gelukkig blijft hij nooit lang in een boze bui hangen en verschijnt er altijd weer snel een lach op z'n vrolijke snuitje.

Met de meiden gaat het ook prima. Je merkt aan Jorinde dat ze ouder en wijzer wordt, ze speelt graag met vriendinnetjes uit haar klas en gaat steeds meer zelf doen. Ze speelt af en toe buiten, maar het liefst is ze gewoon thuis.
Jacintha daarentegen is altijd buiten met vriendjes, dat is echt eeen buitenkind. Sinds januari zit ze op voetbal en dat vindt ze helemaal geweldig. Ze is eind mei 8 jaar geworden en natuurlijk erg verwend met cadeautjes.

Het is nu 10 jaar geleden dat we onze eerste aanvraag hebben ingediend voor een adoptiekindje. En kijk eens wat er in 10 jaar is gebeurd, 3 fantastische kinderen waar we reuze blij mee zijn.

Tot slot nog wat plaatjes:

Op visite bij Cor en Alida

Koninginnedag

Jacintha mag het veld opkomen met de 'grote mannen' van Quick Boys

Jorinde 5 jaar

Wat een feest, Jorinde was vorige week jarig en ze werd 5 jaar. Na heel veel nachtjes aftellen was het dan eindelijk zover, en wat was ze blij. Natuurlijk is ze vreselijk verwend met cadeautjes en een huis vol visite. Een gezellige drukte met heel veel kinderen, van familie en vrienden, maar ook klasgenootjes uit de buurt kwamen even langs.

Verder nog een paar actiefoto's van onze voetbal-ster.

Strand

Wat is het toch heerlijk om zo dicht bij het strand te wonen! Afgelopen zaterdag was het prachtig weer en zijn we 's middags even naar strand gelopen om foto's te maken. Jari was er voor het eerst en moest wel wennen aan het zand, hij was het er niet helemaal mee eens. Hij liep wat onzeker en keek een beetje angstig. Nu het mooier weer wordt, zullen we er vaker te vinden zijn en gaat hij het vast en zeker leuk vinden. Zijn zussen vinden het in ieder geval heerlijk op strand.

Jari is gedoopt

Afgelopen zondag is onze Jari gedoopt, een bijzonder en indrukwekkend moment waar we nog steeds over napraten. Het was een mooie dienst waarin de Goede Herder centraal stond die over zijn kudde waakt. Ook ons jongetje mag daar bij horen en daar kunnen we alleen maar verwonderd en blij over zijn.
Hij had een prachtig kostuum aan en zag eruit als een echt heertje. Mijn zus Petra heeft hem de kerk binnen gebracht en waarschijnlijk was hij wel wat overweldigd door die volle kerk, het orgel en het zingen, hij was onder de indruk. Wim heeft hem op schoot genomen en hij bleef heel stil zitten. De meiden zaten al bij ons en keken vol trots naar hun broertje.
Het gevoel dat ik kreeg toen we als gezin naar voren mochten komen, kan ik niet beschrijven maar emotioneel was het wel.
Na de doop zijn ze alledrie met Petra meegegaan naar ons huis en daar hebben we met de familie nog koffie gedronken na de dienst.

Welkomstfeestje

Jawel, daar is dan eindelijk weer eens een verhaaltje van ons. Regelmatig krijg ik de vraag of we gestopt zijn met de blog. Nou, nee hoor, maar het komt er gewoonweg niet van. Als ik 's avonds klaar ben met alles en de kinderen slapen, dan zijn er nog genoeg andere dingen te doen. Ik ga in ieder geval proberen wat vaker iets te schrijven.

Deze blog gaat over het welkomstfeestje van Jari, dat hebben we afgelopen zaterdag gevierd. De meiden waren er al de hele week druk mee en hadden er erg veel zin in, en wij uiteraard ook. 's Ochtends zijn we naar de zaal gegaan om alles te versieren en klaar te zetten. Toen snel naar huis om een hapje te eten. Daarna zijn we gelijk terug gegaan, want Jacqueline kwam de taart en de cupcakes brengen die ze voor ons had gemaakt. We wisten niet hoe de taart eruit zou zien, dat was een verrassing. En het was me een taart!!! Hij was prachtig, ze had hem helemaal in de stijl van het aankomstkaartje gemaakt, fantastisch.

(Voor meer creaties kan je een kijkje nemen op haar website: http://www.jacstaartjes.nl )

Zo rond half 3 kwamen de eerste gasten binnen, mijn zus Petra en Brenda waren druk met het schenken van de koffie en drankjes, dus aan hulp geen gebrek. Dames: reuze bedankt.

Het stralende middelpunt van deze middag, oftewel onze Jari, liep in z'n Chinese pak heen en weer tussen de mensen en was lekker bezig met de kinderen, hij had het prima naar z'n zin. Het was gezellig druk, bijna iedereen die we hadden uitgenodigd, is geweest. Helaas waren er wel een paar afmeldingen door de weersomtstandigheden, maar dat gaan we op een ander moment wel goedmaken. De kinderen konden in de zaal beneden knutselen en kleuren en daar was het een drukte van jewelste. Zo leuk om al die kinderen (waaronder veel Chineesjes) met elkaar te zien spelen. Jari is enorm verwend met kadootjes, bonnen, geld, boeken, teveel om op te noemen.

We kunnen terugkijken op een geslaagd feestje.

Met Jari gaat het verder prima, hij is een vrolijk mannetje die zich helemaal hier thuisvoelt. Hij heeft nog wel eens eigenwijze buien, dan wil hij bijvoorbeeld niet geholpen worden, maar dat wordt al steeds minder. Als hij valt of pijn heeft, komt hij naar ons toe om getroost te worden, dat was in het begin wel anders. Hij geeft steeds vaker een kusje, dus in alle opzichten zien we dat de hechting goed op gang komt en daar zijn we heel blij mee.

De uitslagen van de adoptiescreening bij de kinderarts krijgen we volgende week, daar moeten we dus nog even op wachten. Volgende week gaan we naar de fysio voor de eerste keer. De therapeut gaat kijken of het nodig is om hem therapie te geven. Hij heeft moeite met traplopen (wat hij eigenlijk zou moeten kunnen op deze leeftijd) en hij valt werkelijk 100x per dag.

De eerste afspraak bij het handenteam in het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam staat gepland in maart. We zijn heel benieuwd wat de artsen kunnen doen voor hem. Jorinde moest ook voor een afspraak en ze mogen nu gelijktijdig. Fijn dat ze daar rekening mee houden, het scheelt ons weer een hele rit.

Tot zover de voortgang in huize De Jong.

Groeten van ons allemaal.

Wist u dat ....

We hebben een wat moeizame start gehad toen we thuiskwamen uit China, maar dat is allemaal verleden tijd. Jari en Jorinde zijn gelukkig beiden weer opgeknapt. Sinds Jari weer beter is, is het ook een heel ander ventje geworden. Hij is vrolijk, levenslustig, ondeugend en kan eten als een dijkwerker. Om een heel lang verhaal overzichtelijk te maken hebben we voor jullie een paar wist u datjes opgeschreven. Hier komen ze:

Wist u dat Jari:
- naar de kapper is geweest en een heerlijk jongenskoppie heeft?
- brood met kaas eet?
- eigenlijk alles eet terwijl hij in China niets wilde?
- gek is op mandarijnen?
- nog steeds geen BSN heeft omdat de gemeente niet opschiet?
- het heerlijk vindt om met de fiets of de wandelwagen weg te gaan?
- met een glimlach naar bed gaat en met een glimlach weer wakker wordt?
- alleen wil slapen met zijn slaapzak aan?
- lekker onder zijn dekbed blijft terwijl hij in China niets over hem heen wilde?
- graag op het aanrecht zit als je in de keuken bezig bent?
- alle deuren en laatjes dicht doet, ook als je daar bezig bent?
- gister zijn eerste kusje aan ons heeft gegeven?

Zoals jullie wel merken gaat het erg goed hier. Jari is al aardig gewend en met de hechting gaat het ook de goede kant op. Jacintha en Jorinde zijn trots op hun broertje en wij zijn reuzeblij met ons drietal en genieten enorm van alledrie.

Inmiddels draait ons gezin op volle toeren. De meiden zitten weer in hun ritme van het naar school gaan, spelen met vriendjes, voetbal en noem maar op. Wim is maandag begonnen met werken en ikzelf ben gister begonnen bij mijn nieuwe werkgever.
Het vaste weekritme is mij prima bevallen, maar ik ben ook wel blij dat het weekend is, daar ga ik nu lekker een wijntje op drinken!
Tot de volgende blog.

Berichtje voor Annemieke

Je hebt een reactie achter gelaten op mijn vorige blogje met de vraag om prive te mailen. Uiteraard vind ik dit leuk, maar ik heb geen email adres van je. Als je die aan me wilt doorgeven, dan kunnen we ervaringen uitwisselen. Lijkt me leuk!

Groetjes, Marjan

Een week thuis

We zijn inmiddels al weer ruim een week thuis met onze Jari, maar het lijkt wel veel langer.

De eerste dagen waren wat onwennig en we hadden allemaal last van de jetlag. 's Avonds vielen de meiden beneden op de stoel of bank al in slaap en ikzelf deed daar ook aan mee.

Jari was de eerste dagen vrolijk en snuffelde lekker rond in het hele huis, in de wagen vindt hij leuk, hij gaat graag naar buiten. Als een van ons weg gaat, dan laat hij merken dat hij eigenlijk ook wel mee wil. Maar helaas ging dat de laatste dagen niet. Zondagavond is hij ziek geworden en dan bedoel ik ook echt ziek. Hij had over de 40 graden koorts en zijn neusje zat volledig verstopt. Er zat gelijk geen leven meer in ons kereltje, hij zat op een stoel en kon daar de hele dag blijven zitten en dan vooral ook slapen. Eten en drinken deed hij zeer minimaal, we maakten ons best zorgen. Gistermiddag zijn we voor de zekerheid toch even langs de dokter gegaan, maar er is gelukkig niets ernstig, hij moet het uitzieken. Sinds vandaag is hij koortsvrij en dat merkten we direct. Hij ging weer spelen, drinken, hij maakte geluid en heeft vanavond lekker gegeten van de bloemkool. Het gaat dus de goede kant op.

Jorinde heeft ook 2 dagen met zeer hoge koorts gelegen, er zat deze week niet veel anders op dan thuis blijven, maar dat was geen straf. We hadden hierdoor een lekker rustige week waarin iedereen goed kon uitrusten en aan elkaar kon wennen. Jacintha heeft 2 nachtjes gelogeerd bij tante Petra, maar ligt nu lekker weer in haar eigen bed te slapen.

Vanaf volgende week gaat het normale leven weer van start en komen we in een wat gestructureerder schema en dat is voor ons allemaal niet verkeerd. Eerst nog genieten van het weekend!