9 november 2010

Operatie Jorinde

Na een jaar op de wachtlijst te hebben gestaan, was het gister zover dat Jorinde geopereerd ging worden aan haar arm/handje. We moesten ons om 10.30 uur melden in het Sophia en de operatie stond gepland aan het begin van de middag. Gelukkig werden we om 12.00 uur al geroepen dat Jorinde aan de beurt was. Papa kreeg een dikke knuffel en mama ging mee tot aan de OK. Jorinde was heel rustig en was nieuwsgierig wat er allemaal ging gebeuren. Ze zat glimlachend op het bed toen ze door de gang werd gereden. Op de OK werd het infuusnaaldje ingebracht op haar hand en zelfs dat ging probleemloos, ze gaf geen kik. Ze keek ernaar en zat rustig op mijn schoot.

Toen kwam het moment dat ze de narcosevloeistof kreeg. De arts zei al: dat is secondenwerk en dat was zo. Ze zakte zo weg en het medische team nam haar over. Ik mocht nog een kus geven en daarna moest ik gelijk weg. Dat was wel even een naar moment. Zo zit ze nog lachend op schoot en een paar seconden later weet ze nergens meer vanaf.

Wim zat beneden op me te wachten en we zijn heel even buiten gaan wandelen, maar ik had geen rust en wilde terug. We hebben in de ouderkamer koffie zitten drinken en maar wachten en op de klok kijken. Om half 4 kwam, eerder dan we hadden verwacht, de verpleegkundige zeggen dat ze op de uitslaapkamer lag. Ik mocht weer mee naar boven en heb naast haar gezeten tot ze wakker werd. Dit duurde ongeveer een kwartiertje, ze lag heerlijk te snurken en opeens tilde ze haar hoofdje op en ze was wakker. Het eerste wat ze deed was naar haar arm kijken.

We hebben nog een even daar gezeten tot ze goed bij was en toen mochten we al weer naar de zaal. Ze was nog wat suffig, maar verder had ze nergens last van. Ze wilde wel een beetje water drinken en dat is een goed teken. Na een uurtje heeft ze wat warms gegeten en alles bleef erin.
Via het infuus kreeg ze morfine toegediend want ze hebben pennen in haar botten geboord en dat is een pijnlijke operatie. Maar gelukkig werkt de medicatie prima. Ze krijgt er diclofenac en paracetamol bij en vooralsnog lijkt het goed te gaan. Vanochtend om 8.00 uur ging ze van de morfine af en als dat goed zou gaan, mocht ze om 14.00 uur naar huis. En dat is gelukt, de pijnconsulente gaf groen licht, we mochten naar huis. Heerlijk!
Nu liggen beide meisjes in diepe rust en mama gaat er zo achteraan. In het ziekenhuis heb ik niet veel geslapen en de nacht daarvoor ook al niet.
Hartelijke groeten van ons allemaal,
Marjan



Eerst het operatiepak aan




Op weg naar de OK


Een paar uur na de operatie



Even uitrusten



We mogen naar huis

5 opmerkingen:

  1. Het komt ons heel bekend voor als we naar de foto's kijken..
    Fijn dat alles goed is gegaan, altijd weer spannend hoor!!!
    En nu maar lekker verwennen...
    Hopelijk mag het herstel voorspoedig gaan.

    mvg gerard,klazina jinthe en mei-lin

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi,

    Ik had gisteravond ook een berichtje achter gelaten, maar zie dat het er niet op staat. Wat fijn dat het zo goed is gegaan. Ben heel benieuwd hoe ze het nu thuis doet zo zonder morfine. Vandaag nog maar niet gebeld,jullie zullen wel even bij moeten komen.
    Anne-Mei kan vrijdag eindelijk bij de Hoogstraat komen voor een nieuwe spalk. En dan maandag een spannende dag voor haar andere arm.
    Groetjes Agnes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve allemaal

    Had ook al een tijdje niet gelezen op jullie web-log.
    Zie ik ineens dat Jorinde al geopereerd is.
    Wat is het toch een heerlijk makkelijk meissie.
    Ik hoop dat ze niet veel pijn heeft thuis en dat alles zijn gangetje gaat.
    Geef haar maar een dikke kus.
    Heerlijk weer om even wat van jullie en die twee schatten te lezen

    Dikke kus van ons allemaal Louise

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Jorinde,
    fijn dat je weer thuis bent uit het ziekenhuis.Van Rosa-Lin en Anne-Mei.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo Jorinde en familie

    Hopelijk gaat het nog steeds goed.
    Fijn dat je weer thuis bent.
    Jorinde, laat je maar lekker verwennen.

    Lieve groetjes Ligang, Hansjürgen en Sonja

    BeantwoordenVerwijderen