Resultaat operatie

Afgelopen woensdag moesten we terugkomen in het Sophia met Jorinde voor controle en dat was best spannend. Na de operatie kwam ze terug met haar arm in het verband, dus wat daar precies onder zat, hadden wij ook nog niet gezien.
Nou, ik kan jullie zeggen dat we wel even moesten slikken toen het verband er af was, Jorinde zelf ook. Ze ging niet huilen (ze is zo dapper), maar haar vrolijke gezichtje veranderde toch wel in een angstig gezichtje. Het is een redelijk groot apparaat aan dat kleine armpje dat ver uitsteekt.
Gelukkig heeft ze er geen pijn aan, het ziet er alleen in eerste instantie wat eng uit. De eerste uren wilde Jorinde er niet naar kijken, er moest steeds iets overheen zitten. Zolang ze het zelf niet zag, ging ze spelen en rommelen. Jacintha vindt het helemaal niets en wil er nog steeds niet erg naar kijken. Dat zal uiteindelijk wel wennen.
We zijn gisteren begonnen met het aandraaien van het wieltje om zo de weke delen (huid, spieren, pezen en weefsel) te gaan oprekken. Met een inbus-sleutel moeten we een schroefje losdraaien, wieltje kwartslag draaien en de schroef weer vastzetten. Het is een raar idee dat je zit te sleutelen aan je eigen kind, ook dat moet even wennen. Vooralsnog gaat het allemaal voorspoedig en heeft ze geen pijn.

Het is wel lastig met kleding, want alle mouwen zijn te smal en het moet natuurlijk niet te strak zitten. Gelukkig heb ik een hele handige moeder die vanalles verzint en vermaakt. De komende maanden zal ze helaas niet in haar leukste kleren rondlopen, maar dat is het minst erge.
Als het blijft gaan zoals het nu gaat, dan komt het vast goed.