Rondje Den Haag, visum en een prik

Gister zijn we naar Den Haag geweest om onze aangepaste beginseltoestemming te laten legaliseren en ons visum aan te vragen. Gelukkig weten we inmiddels de weg daar in de stad, want het is niet de eerste keer dat we dit rondje moesten maken. De eerste stempel gingen we bij het ministerie van Justitie halen. De ambtenaar keek niet eens wat ze ging stempelen, ze plakte er een sticker op, stempeltje, handtekening, betalen en klaar. Dit was 2 minuten en we stonden weer buiten. De volgende bestemming was het ministerie van Buitenlandse Zaken. Ook hier was het een fluitje van een cent, stempeltje, betalen en weg wezen. Nu werd het spannend, want de laatste halte was de Chinese Ambassade. We hadden al van anderen gehoord dat ze tegenwoordig tot buiten in de rij staan en dat het erg lang duurt. En inderdaad, we mochten achter in de rij aansluiten en die rij stond nog buiten het hek. De deuren waren gesloten, af en toe mochten er een aantal naar binnen. We waren er om 10.15 uur, dat is dus al aan de late kant. De ambassade gaat om 12.00 uur sluiten en of je nu al een nummertje hebt of niet, het luikje gaat gewoon dicht en dan moet je de volgende dag maar terugkomen. Maar het is gelukt, om 11.30 uur stonden we weer buiten. Volgende week kunnen we de gelegaliseerde BT en de paspoorten met visum weer ophalen.

's Middags hadden we nog iets 'leuks' op het programma staan, namelijk de inenting halen bij de huisarts. Jacintha had heel veel praatjes toen we op de fiets naar de praktijk reden, maar eenmaal bij de assistente werd het snel minder. Eerst moest mama maar de prik krijgen. Jacintha kroop helemaal weg achter Wim z'n been. Daarna was de beurt aan Wim en Jacintha bekeek het met een paar angstige oogjes. Het was ook zo'n grote naald! Maar toen was het haar beurt. Ze wilde niet op de kruk zitten, dus heb ik haar op schoot genomen. Ze zag de naald komen en begon heftig te spartelen en probeerde weg te komen. We hebben haar uiteindelijk wel in bedwang kunnen houden zodat de assistente haar werk kon doen. Jacintha schreeuwde de hele boel bij elkaar, ik denk dat ze het 5 straten verderop konden horen. Waarschijnlijk heeft ze door het schreeuwen niet eens gevoeld dat de naald in haar arm ging. Maar goed, wij hebben onze vaccinatie gehad en kunnen weer iets van ons lijstje afstrepen.

Verder hebben we niets te melden over de procedure. We hadden gehoopt dat we deze week de rekening zouden krijgen van de tickets, dan wisten we een voorlopige reisdatum. Helaas is die niet gekomen. Misschien volgende week....

Tot slot nog een paar foto's van onze schattebout.