's Middags hadden we nog iets 'leuks' op het programma staan, namelijk de inenting halen bij de huisarts. Jacintha had heel veel praatjes toen we op de fiets naar de praktijk reden, maar eenmaal bij de assistente werd het snel minder. Eerst moest mama maar de prik krijgen. Jacintha kroop helemaal weg achter Wim z'n been. Daarna was de beurt aan Wim en Jacintha bekeek het met een paar angstige oogjes. Het was ook zo'n grote naald! Maar toen was het haar beurt. Ze wilde niet op de kruk zitten, dus heb ik haar op schoot genomen. Ze zag de naald komen en begon heftig te spartelen en probeerde weg te komen. We hebben haar uiteindelijk wel in bedwang kunnen houden zodat de assistente haar werk kon doen. Jacintha schreeuwde de hele boel bij elkaar, ik denk dat ze het 5 straten verderop konden horen. Waarschijnlijk heeft ze door het schreeuwen niet eens gevoeld dat de naald in haar arm ging. Maar goed, wij hebben onze vaccinatie gehad en kunnen weer iets van ons lijstje afstrepen.
Verder hebben we niets te melden over de procedure. We hadden gehoopt dat we deze week de rekening zouden krijgen van de tickets, dan wisten we een voorlopige reisdatum. Helaas is die niet gekomen. Misschien volgende week....
Tot slot nog een paar foto's van onze schattebout.