11 juli 2012

De tijd vliegt

Oeps, het is wel heel lang geleden dat ik een blogje heb gemaakt. Ik had me zo voorgenomen om minstens 1x per 2 weken iets te plaatsen toen we thuis waren met Jari, maar zoals jullie hebben gezien is dat niet gelukt.
Ik zal even in het kort vertellen hoe het bij ons gaat. Jari is helemaal gewend aan z'n nieuwe leven en hij gaat zich steeds beter aan ons hechten. Dat was in het begin wel anders, hij vond iedereen leuk en aardig en zou zo met iedereen meegaan. Hij laat nu meer merken dat hij weet dat hij bij ons hoort, hij wil bijvoorbeeld door ons getroost worden, dus dat gaat de goede kant op.
Hij is in de tijd dat hij bij ons is al een aantal kilo's zwaarder geworden en 4 centimeter gegroeid. De artsen zijn tevreden hoe het met hem gaat. In het Sophia kinderziekenhuis zijn z'n beide handjes en armen van alle kanten onder de röntgen bekeken. We wachten nu op een oproep voor de eerste operatie, dan gaan ze het niet-functionerende duimpje aan zijn rechterhand eraf halen. Zijn wijsvinger wordt dan op de plek van de duim geplaatst, waardoor hij een grijpfunctie gaat krijgen. Het is best een spannende operatie, want omdat hij met links niets kan pakken, hopen we dat hij rechts een goed functionerende hand krijgt. De linkerarm en hand wordt daarna behandeld. Het spaakbeen in deze arm heeft een bocht van 45 graden en daarom kan hij nu zijn arm niet strekken. De vingertjes staan naar binnen gebogen en daar is verder niets aan te doen. Hij krijgt zo'n zelfde externe beugel aan zijn arm als Jorinde heeft gehad om in ieder geval een rechte arm en hand te krijgen. Het zijn niet de meest leuke dingen, maar als we zien bij Jorinde hoe het haar geholpen heeft, zien we het met vertrouwen tegemoet. Stapje voor stapje.
Verder is het een heerlijk ondeugend en vrolijk kereltje. Hij kan lekker zelf spelen, is vreselijk blij als z'n zussen uit school komen en hij eet en slaapt nog altijd supergoed. Met regelmaat is hij erg eigenwijs en dat levert weleens de nodige tranen op als hij z'n zin niet krijgt. Gelukkig blijft hij nooit lang in een boze bui hangen en verschijnt er altijd weer snel een lach op z'n vrolijke snuitje.

Met de meiden gaat het ook prima. Je merkt aan Jorinde dat ze ouder en wijzer wordt, ze speelt graag met vriendinnetjes uit haar klas en gaat steeds meer zelf doen. Ze speelt af en toe buiten, maar het liefst is ze gewoon thuis.
Jacintha daarentegen is altijd buiten met vriendjes, dat is echt eeen buitenkind. Sinds januari zit ze op voetbal en dat vindt ze helemaal geweldig. Ze is eind mei 8 jaar geworden en natuurlijk erg verwend met cadeautjes.

Het is nu 10 jaar geleden dat we onze eerste aanvraag hebben ingediend voor een adoptiekindje. En kijk eens wat er in 10 jaar is gebeurd, 3 fantastische kinderen waar we reuze blij mee zijn.

Tot slot nog wat plaatjes:
Op visite bij Cor en Alida

Koninginnedag

Jacintha mag het veld opkomen met de 'grote mannen' van Quick Boys