Oeps, gevallen

Ja, dat was zeker oeps. Vrijdagavond is Jorinde gevallen tijdens het etentje ter gelegenheid van het 50 jarig huwelijk van mijn ouders. Ze kwam huilend naar me toe en het bloed druppelde uit een wondje bij één van de pennen die in haar arm zit. We hebben het wondje dicht kunnen drukken, maar waarschijnlijk is er toch iets van vuiligheid in gekomen. In het weekend is dit gaan ontsteken, haar huidje werd rood en was wat opgezet. In de nachten nadat ze was gevallen, kwam ze ook steeds huilend wakker van de pijn. Reden genoeg om even naar het Sophia te bellen wat we hiermee aan moesten. De arts had ons gezegd dat we bij twijfel altijd mochten bellen, liever 3x voor niets dan 1x te laat.
Op zijn advies hebben we gister gelijk een bezoekje gebracht aan de huisarts om antibiotica te krijgen en vandaag wilde hij haar zien op de poli. Om er zeker van te zijn dat alles nog goed zit, zijn er röntgenfoto's gemaakt van haar arm en gelukkig was alles nog in orde. De verpleegkundigen hebben haar armpje weer goed schoongemaakt, want er zaten korstjes rondom de pennen en dat moest eraf. Jorinde mocht lekker in een bak warm water met haar arm en na 10 minuutjes zag het er weer pikobello uit. De arts was trouwens heel tevreden over het resultaat tot nu toe.
Nu de kuur afmaken en hopen dat het niet nog een keer gebeurt. We waren al gewaarschuwd door de arts dat dit een keer zou gaan gebeuren, maar dat het zó snel zou gebeuren was niet helemaal de bedoeling.
Verder gaat het goed met Jorinde, ze is vrolijk en ondeugend, speelt, klimt en klautert.


En dan onze andere dochter, Jacintha, die had vandaag weer een leuke opmerking: tijdens het eten vertelt ze dat ze huiswerk heeft meegekregen. Ze moet een aantal rekensommen uit haar boek maken en morgen weer meenemen naar school. Ik zeg: nou dat wordt lastig, na het eten moet je douchen en dan is het al bedtijd, dat had je beter wat eerder kunnen zeggen. Ze schrok wel even en zegt: dan krijg ik misschien wel straf omdat ik het niet af heb. En in al haar onschuld: als papa ze nou even maakt als ik slaap, dan zijn de sommen morgen klaar!! Wat is het toch een heerlijk kind.


2 prachtige dochters

Resultaat operatie

Afgelopen woensdag moesten we terugkomen in het Sophia met Jorinde voor controle en dat was best spannend. Na de operatie kwam ze terug met haar arm in het verband, dus wat daar precies onder zat, hadden wij ook nog niet gezien.
Nou, ik kan jullie zeggen dat we wel even moesten slikken toen het verband er af was, Jorinde zelf ook. Ze ging niet huilen (ze is zo dapper), maar haar vrolijke gezichtje veranderde toch wel in een angstig gezichtje. Het is een redelijk groot apparaat aan dat kleine armpje dat ver uitsteekt.
Gelukkig heeft ze er geen pijn aan, het ziet er alleen in eerste instantie wat eng uit. De eerste uren wilde Jorinde er niet naar kijken, er moest steeds iets overheen zitten. Zolang ze het zelf niet zag, ging ze spelen en rommelen. Jacintha vindt het helemaal niets en wil er nog steeds niet erg naar kijken. Dat zal uiteindelijk wel wennen.
We zijn gisteren begonnen met het aandraaien van het wieltje om zo de weke delen (huid, spieren, pezen en weefsel) te gaan oprekken. Met een inbus-sleutel moeten we een schroefje losdraaien, wieltje kwartslag draaien en de schroef weer vastzetten. Het is een raar idee dat je zit te sleutelen aan je eigen kind, ook dat moet even wennen. Vooralsnog gaat het allemaal voorspoedig en heeft ze geen pijn.

Het is wel lastig met kleding, want alle mouwen zijn te smal en het moet natuurlijk niet te strak zitten. Gelukkig heb ik een hele handige moeder die vanalles verzint en vermaakt. De komende maanden zal ze helaas niet in haar leukste kleren rondlopen, maar dat is het minst erge.
Als het blijft gaan zoals het nu gaat, dan komt het vast goed.

Operatie Jorinde

Na een jaar op de wachtlijst te hebben gestaan, was het gister zover dat Jorinde geopereerd ging worden aan haar arm/handje. We moesten ons om 10.30 uur melden in het Sophia en de operatie stond gepland aan het begin van de middag. Gelukkig werden we om 12.00 uur al geroepen dat Jorinde aan de beurt was. Papa kreeg een dikke knuffel en mama ging mee tot aan de OK. Jorinde was heel rustig en was nieuwsgierig wat er allemaal ging gebeuren. Ze zat glimlachend op het bed toen ze door de gang werd gereden. Op de OK werd het infuusnaaldje ingebracht op haar hand en zelfs dat ging probleemloos, ze gaf geen kik. Ze keek ernaar en zat rustig op mijn schoot.

Toen kwam het moment dat ze de narcosevloeistof kreeg. De arts zei al: dat is secondenwerk en dat was zo. Ze zakte zo weg en het medische team nam haar over. Ik mocht nog een kus geven en daarna moest ik gelijk weg. Dat was wel even een naar moment. Zo zit ze nog lachend op schoot en een paar seconden later weet ze nergens meer vanaf.

Wim zat beneden op me te wachten en we zijn heel even buiten gaan wandelen, maar ik had geen rust en wilde terug. We hebben in de ouderkamer koffie zitten drinken en maar wachten en op de klok kijken. Om half 4 kwam, eerder dan we hadden verwacht, de verpleegkundige zeggen dat ze op de uitslaapkamer lag. Ik mocht weer mee naar boven en heb naast haar gezeten tot ze wakker werd. Dit duurde ongeveer een kwartiertje, ze lag heerlijk te snurken en opeens tilde ze haar hoofdje op en ze was wakker. Het eerste wat ze deed was naar haar arm kijken.

We hebben nog een even daar gezeten tot ze goed bij was en toen mochten we al weer naar de zaal. Ze was nog wat suffig, maar verder had ze nergens last van. Ze wilde wel een beetje water drinken en dat is een goed teken. Na een uurtje heeft ze wat warms gegeten en alles bleef erin.

Via het infuus kreeg ze morfine toegediend want ze hebben pennen in haar botten geboord en dat is een pijnlijke operatie. Maar gelukkig werkt de medicatie prima. Ze krijgt er diclofenac en paracetamol bij en vooralsnog lijkt het goed te gaan. Vanochtend om 8.00 uur ging ze van de morfine af en als dat goed zou gaan, mocht ze om 14.00 uur naar huis. En dat is gelukt, de pijnconsulente gaf groen licht, we mochten naar huis. Heerlijk!

Nu liggen beide meisjes in diepe rust en mama gaat er zo achteraan. In het ziekenhuis heb ik niet veel geslapen en de nacht daarvoor ook al niet.

Hartelijke groeten van ons allemaal,

Marjan

Eerst het operatiepak aan

Op weg naar de OK

Een paar uur na de operatie

Even uitrusten

We mogen naar huis