Hallo allemaal, We merken naarmate we langer thuis zijn, het steeds lastiger wordt om de weblog bij te werken. Het komt er gewoonweg niet van, maar nu dan toch eindelijk een berichtje.
Vorige week zaterdag hebben we het welkomstfeestje van Jorinde gehad en wat was het ontzettend leuk (athans, dat vonden wij). Bijna iedereen die we hadden uitgenodigd, was gekomen en de zaal zat vol. De kinderen konden beneden kleuren en omdat het zulk prachtig weer was, konden ze ook heerlijk buiten spelen. De meiden zijn allebei erg verwend met cadeautjes en cadeaubonnen. Iedereen heel erg bedankt voor alles, we kunnen er met plezier op terug kijken.
Hoe gaat het zo in huize de Jong? Nou, dat is een kort antwoord: het gaat heel goed. Jorinde is een vrolijk en tevreden meisje. Het slapen gaat goed, ze eet nog steeds lekker en samen met haar zus gaat het ook goed. Als we Jacintha van school gaan halen, kan Jorinde haar begroeten alsof ze haar maanden niet gezien heeft. Ze is op het moment net een papegaaitje, alles wat Jacintha doet probeert ze na te doen. Ze gaat al wat woordjes nazeggen en we merken dat ze ons goed begrijpt. Af en toe staan we verbaasd dat dat zo snel kan gaan. Bij Jacintha was dat heel anders omdat zij pas 1 jaar was toen we haar kregen.
De onderzoeken in het ziekenhuis zijn in volle gang. Er is een hartfilmpje gemaakt en deze week krijgt ze een buikecho. De revalidatie-arts heeft haar bekeken en vond dat ze erg handig was met haar armpje, maar dat ze toch wel beperkt is. Hij heeft overlegd met het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam en zij hebben besloten dat Jorinde daar verder gaat voor onderzoek en eventuele operaties. Daar is een gespecialiseerd 'handenteam' en op 18 november mogen we al komen voor een eerste gesprek met een team van 6 artsen. Dat wordt een spannende periode.
Verder genieten we volop van onze meiden. Het is elke ochtend weer een feest als ze wakker zijn en het gekwebbel losbarst. Als we 's avonds naar bed gaan, kijken we altijd even bij ze om een hoekje. Soms staan we gewoon even naast hun bed te genieten dat ze zo vredig liggen te slapen. De dankbaarheid overheerst dat we samen met deze 2 meisjes een gezin mogen vormen.
Tot slot een leuke uitspraak van Jacintha: ze hebben momenteel een stagiaire in de klas. Toen ik vroeg of die juf zelf ook af en toe naar de 'juffenschool' moest, zei ze: nee hoor, deze hoeft niet, die snapt het al.
Ik moest hier zo om lachen, die wilde ik jullie niet onthouden.
Byebye
