Gesprek bij K&T, 26 februari 2009

Het is dan eindelijk zo ver, we gaan op gesprek bij Kind en Toekomst. Natuurlijk hebben we goed over alles nagedacht, maar toch was het spannend. We gaan tenslotte na vandaag op de wachtlijst en dan gaat het echte wachten beginnen.
Het was een intensief gesprek, waarbij we open en eerlijk over onze wensen en grenzen konden praten. Er is uiteindelijk een lijstje samengesteld van de special needs waar wij voor open staan.
Helaas, maar wel begrijpelijk, is er niets te zeggen over de wachttijd. Het kan 6 weken duren voordat er een voorstel is, maar het kan ook 6 maanden zijn. We kunnen niet anders doen dan afwachten en erop vertrouwen dat er een kindje in China is dat voor ons bestemd mag zijn.

Dagopname Jacintha

Deze week was een spannende week in huize De Jong. Het begon op woensdag de 25e. Jacintha moest voor een dagopname naar het ziekenhuis, voor haar urinewegen. Zij heeft kort achter elkaar een aantal blaasontstekingen gehad en daarvoor is ze nu onder behandeling bij een kinderarts. Een jaar geleden heeft zij zo'n zelfde onderzoek gehad en om te kijken of er verbetering is, moest het nu weer een keer gebeuren. Jacintha heeft zich heel dapper gedragen, want het onderzoek was geen pretje. Ze kreeg eerst een middeltje toegediend waar ze wat suf van werd en dat was eigenlijk wel heel komisch. Het leek wel of ze dronken was, ze zat te tollen in het bedje en kon niet eens meer blijven zitten. Ze moest er zelf om lachen, kijk het filmpje maar. Op de foto's kon de arts gelukkig al zien dat het een stuk verbeterd is, maar helemaal goed is het nog niet. Volgende week hebben we een afspraak met de arts en dan horen we meer.

Voorjaarsvakantie, ik kan fietsen!!

Jacintha geniet van de schoolvakantie en vermaakt zich prima. Dinsdagmiddag kwamen onze nichtjes Annemarie en Martiene bij ons spelen en zij hebben erg hun best gedaan om Jacintha te leren fietsen zonder zijwielen. Ze kon het al een klein beetje, maar dankzij het meerennen van de grote nichten rijdt ze nu de hele straat door zonder om te vallen. Hoewel, remmen en stoppen wil nog niet lukken, maar over een tijdje kan ze dat ook. Ze denkt zelf dat ze het zó goed kan, dat ze wel mee kan fietsen met papa en mama. Laten we daar nog maar even mee wachten.

Afspraak gemaakt met K&T, 11 februari 2009

Yes. We hoopten al dat K&T snel zou bellen, maar zo snel hadden we niet verwacht. Op donderdag 26 februari a.s. mogen we naar Halle komen voor een gesprek. Het wordt nu toch wel spannend, want na dit gesprek gaan we gelijk op de wachtlijst. De mobiele telefoon gaat voorlopig overal mee naar toe.

Telefoontje van de RvK, 2 februari 2009

Het lijkt wel of alles nu in een sneltreinvaart gaat. De raadsonderzoeker belde vanochtend al en ze heeft ons telefonisch verteld wat er in ons gezinsrapport komt te staan. Ze gaat hier en daar de tekst nog wat aanpassen en ze belooft het vanmiddag nog op te sturen naar Justitie. Dit gaat goed zo.

Gesprek bij de RvK, 22 januari 2009

Vandaag hebben we het gesprek gehad bij de RvK. Jacintha mocht ook mee en dat vond ze reuze spannend. We gingen met de bus en de trein en dat was voor haar de eerste keer dat ze in de trein zat. Haar gezichtje glunderde helemaal. Jammer genoeg goot het van de regen die middag. Het laatste stukje, van het station naar de RvK, moesten we natuurlijk lopen, dus we kwamen als verzopen katjes aan. Maar dat hebben we er graag voor over. Jacintha zei steeds dat we met een mevrouw gingen praten over een broertje of zusje. Ze heeft zich voorbeeldig gedragen, ze zat lekker te spelen zodat wij rustig konden praten. Na een uurtje was alles besproken en was alles duidelijk. De mevrouw zou dit volgende week al uitwerken en ons dan bellen om te vragen of we akkoord zijn met de tekst. Dan hoeven we niet weer naar Rotterdam om het rapport te lezen, dat scheelt een rit. Afwachten maar weer ....

Zwemles

Na de kerstvakantie kwam Jacintha uit school en vroeg of ik de zwemjuf al had gebeld. Ze wilde namelijk heel graag op zwemles. Aangezien wij hier een lange wachtlijst hebben, zijn we die middag gelijk naar het zwembad gereden om haar op te geven. Ik dacht: over een paar maanden is ze aan de beurt, dan is ze ongeveer 5 jaar, een mooie leeftijd om te beginnen. Maar die vlieger ging niet op! Ze mocht diezelfde week al starten en Jacintha was helemaal gelukkig. Wij minder, maar we gaan het proberen. De eerste les was dus geen succes. Ze kwam na een uur het water uit met de mededeling: ik vind zwemles niet leuk, ik ga niet meer. Gelukkig hebben we haar kunnen overtuigen dat ze gewoon nog een paar keer moet proberen en dat het best leuk is. Inmiddels gaat het heel erg goed en ze kijkt steeds uit naar de volgende les. De foto spreekt voor zich.

De RvK heeft gebeld

Het is dinsdag 13 januari 2009 en tijdens het eten gaat de telefoon: de raadsonderzoeker van de RvK. De mevrouw vertelde dat ze onze aanvraag heeft ontvangen en ze wil een afspraak met ons maken. Joepie, dit gaat sneller dan we hadden gedacht. Op donderdag 22 januari spreken we af.

We gaan voor special need

Op 1 november 2008 hebben we de knoop doorgehakt, we gaan onze reguliere procedure omzetten in een special need procedure. Door de tijd heen is het bij ons duidelijk geworden dat wij heel graag een kindje met een special need willen opnemen in ons gezin. We hebben die dag een brief gestuurd naar Kind en Toekomst en hebben uitgelegd hoe en waarom wij tot dit besluit zijn gekomen.
Omdat er in ons gezinsrapport niets is geschreven over special need, moet ons rapport aangepast worden door de Raad voor Kinderbescherming. Onze eerdere gesprekken met de RvK waren in Den Haag, maar zij doen geen adoptiezaken meer. Wij wachten nu op een telefoontje voor een gesprek met de RvK in Rotterdam. Dit kan wel een paar maanden duren, dus we wachten het rustig af.